دولت و قانونگذاری در استرالیا

دموکراسی و دولت
استرالیا یک دموکراسی انتخاباتی است-یک سیستم دولت پارلمانی که در آن شهروندان استرالیائی می توانند مشارکت کنند و نظرشان را ابراز کنند. این سیستم بر مبنای سنت های دموکراتیک است و بردباری مذهبی و آزادی اجتماعات را تشویق می کند. نهادها و موسساتی که در قلب دولت ملی استرالیا است خصلت‌های مشترک زیادی با رسوم دولت‌های انگلیس و آمریکای شمالی دارد.

قانون اساسی استرالیا
در روز اول ژانویه ١٩٠١ وقتی که قانون اساسی به مرحله اجرا در آمد استرالیا به عنوان یک کشور فدرال تشکیل شد . قانون اساسی چارچوب عملکرد دولت ملی استرالیا را تعیین می کند. قانون اساسی می تواند اصلاح شود ، ولی تنها با تأیید رأی دهندگان در یک همه پرسی سراسری که بر طبق ملزوات مبتنی بر قانون اساسی صورت گرفته باشد. هر اصلاحی بایستی با اکثریت دوگانه تصویب شود- اکثریت رأی دهندگان در سراسر کشور و همچنین اکثریت رأی دهندگان در اکثریت ایالت‌ها (حداقل چهار ایالت از شش ایالت).

فدراسیون استرالیا
قانون اساسی یک سیستم فدرال مشخص می کند که شامل یک دولت ملی (کامنولث Commonwealth) و شش دولت ایالتی می باشد. به علاوه ، خطه هایی با دولت‌های خود گردان توسط پارلمان کامنولث بوجود آمده است که خیلی مثل ایالت‌ها کار می کنند ، و نهاد‌های دولتی محلی که توسط ایالت ها و خطه ها تأسیس شده اند تا در زمینه برخی از امورات محلی ( مثل پارک ها ، جاده های محلی و جمع آوری زباله ) کار کنند.
قانون اساسی استرالیا لیست های موضوعاتی را که پارلمان فدرال می تواند در مورد آنها قانون وضع کند مشخص کرده است. این لیست ها شامل امور خارجه ، تجارت بین ایالات و بین المللی ، دفاع و مهاجرت می باشد. مشروط به استثناهایی ، ایالات و خطه ها می توانند قوانین مربوط به تمام امورات  ایالت و خطه خودشان را وضع کنند. ولی ، ایالات و خطه ها نمی توانند قوانینی وضع کنند که در تضاد با قوانین فدرال با شد. نمونه هایی از زمینه هایی که زیر پوشش قوانین ایالات و خطه ها هستند عبارتند از آموزش ، جاده ها ، پلیس ، آتش نشانی و حمل و نقل عمومی.
حکومت ها در هر دو سطح فدرال و ایالت شامل سه قوه هستند: مقننه (یا پارلمان) ، مجریه و قضائیه. سیستم حکومتی استرالیا بیشتر رسوم خود را مدیون وست مینستر Westminster است ، که از اسم قصر وست مینستر مقر پارلمان انگلیس گرفته شده است.این سیستم حکومت پارلمانی در طول قرن ها توسعه یافته است.ویژگی های عمده آن عبارتند از یک رئیس کشور که رهبر دولت نیست و یک دولت اجرایی که منتخب از پارلمان است و مستقیما جوابگو به آن می باشد.یک " حکومت قانون" وجود دارد و سیستم قضایی مستقل از پارلمان است. تفاوت بین پارلمان های استرالیا و وست مینستر این است که اختیارات پارلمان های استرالیا محدود به ایالت خود یا قانون اساسی می باشد.

دولت استرالیا
پارلمان استرالیا که قوانین کشوری را وضع می کند ، از دو مجلس یا "خانه" تشکیل شده است : مجلس نمایندگان house of representatives و سنا senate.اعضای هر دو مجلس مستقیما از طرف مردم در  انتخابات فدرال انتخاب می شوند.حداکثر دوره مجلس نمایندگان سه سال است.حداکثر دوره سنا شش سال است (انتخابات فدرال برای مجلس نمایندگان اغلب با انتخابات " نیم سنا" بطور همزمان برگزار می شود).
مجلس سنا ٧٦ سناتور دارد – ١٢ نفر از هر یک از شش ایالت و دو نفر از هر یک از خطه های پایتخت استرالیا و خطه شمالی.در مجلس نمایندگان ، شمار کرسی ها برای هر ایالت بستگی به جمعیت آن دارد.شمار اعضای مجلس نمایندگان باید دو برابر شمار سناتور ها باشد ، یا تا حد امکان تعدادشان نزدیک باشد. در حال حاضر ١٥٠ نماینده در مجلس نمایندگان وجود دارد که هریک نمایندگانی در حدود ٨٠٠٠٠ رأی دهنده در یک منطقه بخصوص را ( به نام حوزه انتخاباتی electorate) بعهده دارند.
دولت (معمولا به عنوان "دولت استرالیا" یاد می شود) بوسیله حزب یا ائتلاف احزابی که دارای اکثریت کرسی های مجلس نمایندگان هستند تشکیل می شود.نخست وزیر prime minister  رهبر پارلمانی آن حزب یا ائتلاف احزاب است که مستقیما" توسط مردم انتصاب نمی شود ، بلکه بوسیله حزبی که موازنه قدرت را در مجلس نمایندگان دارد.دولت ناچار نیست در مجلس سنا اکثریت داشته باشد. برای اینکه لوایح پیشنهادی قانون بشوند، باید به تصویب هر دو مجلس برسند.لوایح ممکن است در هریک از مجلس ها نخست ارائه شود ، بجز برخی از لوایح مالی که بایستی نخست در مجلس نمایندگان ارائه شود.

انتخابات
دولت‌های جدید معمولا پس از انتخابات عمومی تشکیل می شوند. حداکثر دوره دولت استرالیا سه سال است که شروع آن نخستین نشست پارلمانی جدید می باشد.ولی،پیش از اتمام دوره سه ساله ، نخست وزیر می تواند از فرماندار کل برای برگزاری انتخابات عمومی در خواست کند. از ٩ می ١٩٠١که اولین پارلمان گشایش یافت ، ٤٠ انتخابات مجلس نمایندگان تابه حال برگزار شده است.

نام نویسی و رأی دهی
پیش از اینکه شخص بتواند در انتخابات فدرال ، ایالت و بیشتر حکومت های محلی در استرالیا رأی دهد ، باید در لیست رأی دهندگان باشد.کسانی که شهروند استرالیا هستند و سنشان ١٧سال یا بیشتر است می توانند نام نویسی کنند و وقتی ١٨ساله شدند می توانند رأی دهند.فرم‌های نام‌نویسی را می توانید از دفاتر کمیسیون انتخابات استرالیا australian electoral commission (aec) پستخانه ها و از تارنمای aec تهیه کنید.
اگر یک استرالیائی ساکن خارج از کشور بشود ، آنها بایستی در ظرف سه سال از خروجشان به عنوان یک رأی دهنده خارج از کشور ثبت نام کنند تا در لیست رأی دهندگان باقی بمانند.ثبت نام کردن باعث می شود تا آنها بتوانند تا شش سال در لیست باقی بمانند.چنانچه بخواهند این مدت را تمدید کنند بایستی هر سال یکبار به aec در خواست دهند.
برای تمام استرالیائی های واجد شرایط نام نویسی و رأی دادن الزامی است. هر چند که جریمه رأی ندادن نسبتا ناچیز است ، با شرکت بیش از ٩٠درصد رأی دهندگان در فرایند انتخاباتی ، استرالیا یکی از بالاترین مراتب مشارکت رأی دهندگان در جهان را دارد. شهروندان استرالیائی رأی می دهند تا نمایندگان خود را در هر یک از سه گستره حکومت – فدرال ، ایالت یا خطه و محلی – انتخاب کنند. استرالیائی های نام نویسی شده اگر در وقت انتخابات مسافرت می کنند می توانند برای انتخابات فدرال رأی دهند ، یا اگر دوره رأی دادن پیش از انتخابات آغاز شده باشد قبل از رفتن می توانند رأی دهند.
به منظور انتخابات فدرال ، کشور به حوزه های انتخاباتی تقسیم شده است. برای مجلس نمایندگان ، رأی دهندگان استرالیائی از بین کاندیداهای حوزه خودشان انتخاب می کنند.در صورتیکه هیچ نامزدی بیش از ٥٠ درصد اولین گزینه ها را به خود اختصاص ندهد، نامزدی که کمترین شمار آرا را کسب کرده است حذف می شود و آرای او در میان کاندیداهای دیگر بر حسب دومین گزینه ترجیحی که رأی دهنده در برگه رأی مشخص کرده توزیع می شود. این فرایند آنقدر تکرار می شود تا یک کاندیدا بیش از ٥٠ درصد آرا را کسب کند. ارجحیت ها برای انتخابات سنا هم بکار میرود ، در آنجا نیز کاندیداها بایستی یک " حد نصاب " مشخصی از آراء در ایالت یا خطه ای که برای آن کاندید شده اند را بدست آورند.
اغلب نمایندگان پارلمان استرالیا متعلق به یک حزب سیاسی هستند.این حزب ها در واقع از گروهی از افراد تشکیل شده اند که ایده ها و فلسفه های مشابهی برای چگونگی اداره کشور دارند. در استرالیا هر کسی آزاد است که عضو یک حزب سیاسی شود و در تعیین اهداف و سیاست های حزب شرکت کند و در مبارزه های تبلیغاتی انتخاباتی به کاندیداهای حزب کمک کند. برای نمایندگی در پارلمان استرالیا ، کاندیداها باید شهروند استرالیا باشند و باید برای آزاد کردن خود از هر شهروندی دیگری که دارند کلیه گام های قابل قبول را بردارند.

دولت ایالتی
هر ایالتی پارلمان خودش را دارد ، که نهاد تصمیم گیرنده مربوط به دولت ایالتی است.همه پارلمان های ایالتی ، بجز کویینزلند، دارای دو مجلس هستند. نمایندگان منتخب پارلمان های ایالت معمولا به اسم عضو شناخته می شوند (اعضای مجمع قانون گزاری legislative assembly(mla) یا اعضای مجمع مجلس house of assembly (mha) یا اعضای هیئت قانونگزاری legislative council (mlc)). رهبر دولت ایالت وزیر اول ((premier خوانده می شود. مسئولیت ای دولت ایالت و خطه شامل قانون و نظم ، امور مصرف کننده ، بهداشت ، آموزش ، جنگلداری و جاده های اصلی می شود.

دولت محلی
نهاد تصمیم گیری دولت های محلی معمولا به عنوان انجمن شهر ((city council شناخته می شود.انجمن ها توسط دولت های ایالت تشکیل شده اند تا مراقب نیاز های ویژه یک شهر یا جامعه محلی باشند. نمایندگان مردم که انجمن شهر را تشکیل می دهند به عنوان عضو انجمن شهر یا کنسولر خوانده می شود. رئیس انجمن شهر، شهردار mayor نامیده می شود. مسئولیت های دولت محلی شامل تعمیر و نگهداری جاده‌ها ، جمع آوری زباله ، مقررات ساختمانی و تقسیم اراضی ، بهداشت عمومی ، و تسهیلات تفریحی مثل استخرهای شنا می باشد.

مشروطه سلطنتی
استرالیا یک کشور مستقل است ولی رشته پیوند مشروطه را با الیزابت دوم ملکه بریتانیای کبیر که ملکه استرالیا هم هست حفظ می کند. ملکه فرماندار کل (governor general) را به عنوان نماینده خود در استرالیا بر اساس توصیه نخست وزیر منصوب می کند. فرماندار کل بنا به توصیه نخست وزیر،وزرا را منصوب می کند و برحسب عرف،تقریبا در تمام موارد تنها بر اساس توصیه های وزرا عمل می کند.

سیستم حقوقی فدرال
سیستم حقوقی استرالیا بازتابی از مفاهیم بنیادی نظام نامه ای دادگستری و تساوی در برابر قانون است. سیستم قضایی در استرالیا مسئول تفسیر و اعمال قوانین است.قضات در انجام دادن این مسئولیت مستقل از دولت عمل می کنند. دادگاه عالی استرالیاhigh)  (court of australiaبالاترین دادگاه استیناف برای تمام اختلافات حقوقی است.یکی از کارکردهای اصلی دادگاه عالی تفسیر قانون اساسی استرالیا است.این دادگاه ممکن است تشخیص دهد که قانونی مغایر قانون اساسی است (یعنی ماورای قدرت پارلمانی) و در نتیجه آن قابل اعمال نمی باشد.
 

مطالب مرتبط

ایالت‌های استرالیا صفحه بعدی
آزادی، برابری و قانون در استرالیا صفحه قبلی