کلیاتی درباره تاسمانی

جمعیت بومی تاسمانی از ایالت‌های دیگر استرالیا بیشتر است و عموما تابعیت بریتانیایی دارند. تاسمانی مهاجر کمتری دریافت میکند. تا سال 2012 تاسمانی در صدر نرخ باروری در استرالیا بود و اکنون در مقام دوم است. تاسمانی به 29 منطقه یا بخش تقسیم شده است. شوراهای محلی مسئول برنامه ریزی شهری، زیرساخت جاده‌ها و مدیریت زباله هستند. درآمد شوراها عمدتا از مالیات بر املاک و کمک‌های مالی دولت تامین می‌شود.
 
جغرافیا و آب و هوا
این جزیره توسط اقیانوس هند و اقیانوس آرام احاطه شده و توسط تنگه باس از سرزمین اصلی استرالیا جدا شده است. تاسمانی ایالتی کوهستانی است و در مطالعات زمین شناسی آتشفشانی غیر فعال بوده است. میدلندز واقع در شرق مرکزی، عمدتا برای کشاورزی استفاده می‌شود؛ اگر چه فعالیت کشاورزی در سراسر ایالت پراکنده شده است. چندین رودخانه به پایتخت تاسمانی، هوبارت می‌رسد که روی بعضی از آنها سد کشیده شده و تولید برق می‌کند.
تاسمانی دارای آب و هوای معتدل سرد با چهار فصل مجزا است. تابستان از دسامبر تا فوریه به طول می‌انجامد و ماههای زمستانی بین ژوئن و آگوست هستند. سواحل شمالی بسیار خشک تر از سمت غرب است. سواحل شرق مرطوب تر از میدلندز است. با وجود برخی از یخبندانهای تاریخی در تاسمانی، خاک تاسمانی بارورتر از باقی استرالیا نیست و در بعضی از نقاط مانند تنگه باس و سواحل شرق و غرب، خاک تاسمانی نابارور است. بنابراین قسمتهای زیادی از این سرزمین برای کشاورزی استفاده نمی‌شود. تاسمانی را به عنوان جزیره سیب می‌شناسند زیرا یکی از تولید کنندگان سیب در جهان بود.
 
اقتصاد و حمل و نقل
سابق بر این صنایع اصلی تاسمانی شامل استخراج مس، روی، قلع و آهن بود، همچنین کشاورزی و جنگلداری و گردشگری. تا سال 2010 که محصولات جدید مانند شراب، زعفران، گیلاس نیز اضافه شد. قیمت مسکن در اوایل 2000 رونق زیادی نداشت اما در نهایت به رونق چشمگیری دست یافت که باعث مهاجرت یا جا به جایی بین ایالتی شد. کمبود مسکن برای بسیاری از افراد کم درآمد تاسمانی باعث مشکلات شده است. 34 درصد در تاسمانی نیاز به پرداختهای رفاهی دارند.
حمل و نقل هوایی اصلی در تاسمانی، شامل خطوط جت استار و ویرجین استرالیا هستند. تاسمانی و به طور خاص، هوبارت به عنوان رابط اصلی استرالیا با قطب جنوب است.
بزرگراه‌ها و خدمات اتوبوسرانی بین مراکز شهری نیز در تاسمانی موجود است. خدمات قطار مسافری منظم در سال 1977 متوقف شد اما قطارهای توریستی برای مناطق خاص وجود دارند.
بندر هوبارت دومین بندر طبیعی در جهان است که مقدار قابل توجهی از حمل و نقل‌های تجاری و تفریحی در آن صورت می‌گیرد.