تاریخچه مهاجرت به استرالیا
اگر به فکر مهاجرت به استرالیا هستید بد نیست کمی با تاریخچه مهاجرت به این قاره مهمان پذیرآشنا شوید.
طبق نتایج به دست آمده از نمونه های DNA, مردمی که امروز به نام بومیان استرالیا می شناسیم از نسل مهاجرانی هستند که حدود پنجاه هزار سال پیش از گینه نو, آسیای جنوب شرقی و هندوستان به این قاره آمدند.
دریانوردان اروپایی برای اولین بار در اوایل قرن هفدهم میلادی پا به خشکی های منتهی الیه شمال کویینزلند گذاشتند. گرچه تا صد و پنجاه سال پس از آن هیچ سفیدپوستی در این قاره مستقر نشد. در سال ۱۷۷۰ وقتی کشتی کاپیتان جیمز کوک (James Cook) انگلیسی در نیو ساوت ولز کنونی پهلو گرفت , این سرزمین رسما بعنوان ضمیمه خاک پادشاهی انگلستان اعلام شد. هجده سال بعد دولت بریتانیا برای تعدیل جمعیت زندان های کشورش تصمیم به فرستادن گروهی از محکومین به این سرزمین تازه کشف شده گرفت. در تاریخ ۲۶ ژانویه ۱۷۸۸ محکومین انگلیسی در بندر سیدنی پا به خشکی گذاشته وبعنوان اولین ساکنان سفیدپوست در استرالیا مستقر شدند. این روز که در تقویم ملی این کشور از اهمیت ویژه ای برخوردار است , روز ملی استرالیا نامگذاری شده و تعطیل رسمی میباشد.
پس از این همزمان با انتقال محکومین , مهاجرت مردم عادی از انگلستان و ایرلند به استرالیا آغاز شد. این دسته از مهاجران عمدتا به کار کشاورزی و دامپروری مشغول شده که بسیاری از آنان بعد از مدتی به زمین داران بزرگی تبدیل شدند.
در اواسط قرن نوزدهم و همزمان با کشف طلا در بخش هایی از ایالت نیو ساوت ولز و ویکتوریای کنونی, هزاران چینی برای کار در معادن به استرالیا آمدند. پس از فروکش کردن تب اکتشاف طلا بسیاری از این کارگران چینی ماندگار شده و عمدتا به کشاورزی و راه اندازی رستوران و رختشویی پرداختند. جالب است بدانید که در این زمان شتربانان افغان به خاطر کشف صحراهای ایالت کویینزلند و همچنین غواصان ژاپنی به جهت توسعه صنعت صید مروارید نقش مهم تری را در بین دیگر مهاجران داشتند.
پس از تشکیل رسمی دولت فدرال در ابتدای قرن بیستم، لایحه محدودیت مهاجرت به هدف حفظ جمعیت اکثر سفیدپوست توسط سنای استرالیا به تصویب رسید. این قانون که بعنوان White Australia Policy شناخته میشود به مدت پنجاه سال ورود مهاجران از چین و همچنین جزایر اقیانوس آرام را به شدت محدود کرد.
با پایان یافتن جنگ جهانی دوم، دولت استرالیا که کمی جمعیت کشور و به دنبال آن کمبود نیروی دفاعی انسانی را تهدیدی برای جنگ های احتمالی آینده می دانست تصمیم به پذیرش گسترده مهاجران اروپایی گرفت. با این شعار که : "افزایش جمعیت یا نابودی"
در ابتدا این مهاجران تنها از بین نیروهای جوان بریتانیایی انتخاب میشدند اما کم کم راه برای مهاجران اروپایی به خصوص اروپای شرقی مثل لهستان, استونی و لیتوانی که زندگی خود را در جنگ از دست داده بودند باز شد.
در سال ۱۹۵۸ برای نخستین بار قانونی وضع شد که به تمام ملیت ها و نه تنها اروپاییان اجازه مهاجرت به استرالیا را میداد. با این شرط که این افراد دارای تخصص ومهارتی بوده که بتوانند در سازندگی این کشور نوپا مشارکت کنند. این قانون هم اکنون مبنای تمامی قوانین مهاجرت به استرالیاست. هرساله اداره مهاجرت استرالیا تعداد مهاجرین قانونی را که با توجه به وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور در سال پیش رو پذیرفته خواهند شد اعلام میکند که این تعداد برای سال ۲۰۱۶ صد و نود هزارنفر می باشد.
طبق نتایج به دست آمده از نمونه های DNA, مردمی که امروز به نام بومیان استرالیا می شناسیم از نسل مهاجرانی هستند که حدود پنجاه هزار سال پیش از گینه نو, آسیای جنوب شرقی و هندوستان به این قاره آمدند.
دریانوردان اروپایی برای اولین بار در اوایل قرن هفدهم میلادی پا به خشکی های منتهی الیه شمال کویینزلند گذاشتند. گرچه تا صد و پنجاه سال پس از آن هیچ سفیدپوستی در این قاره مستقر نشد. در سال ۱۷۷۰ وقتی کشتی کاپیتان جیمز کوک (James Cook) انگلیسی در نیو ساوت ولز کنونی پهلو گرفت , این سرزمین رسما بعنوان ضمیمه خاک پادشاهی انگلستان اعلام شد. هجده سال بعد دولت بریتانیا برای تعدیل جمعیت زندان های کشورش تصمیم به فرستادن گروهی از محکومین به این سرزمین تازه کشف شده گرفت. در تاریخ ۲۶ ژانویه ۱۷۸۸ محکومین انگلیسی در بندر سیدنی پا به خشکی گذاشته وبعنوان اولین ساکنان سفیدپوست در استرالیا مستقر شدند. این روز که در تقویم ملی این کشور از اهمیت ویژه ای برخوردار است , روز ملی استرالیا نامگذاری شده و تعطیل رسمی میباشد.
پس از این همزمان با انتقال محکومین , مهاجرت مردم عادی از انگلستان و ایرلند به استرالیا آغاز شد. این دسته از مهاجران عمدتا به کار کشاورزی و دامپروری مشغول شده که بسیاری از آنان بعد از مدتی به زمین داران بزرگی تبدیل شدند.
در اواسط قرن نوزدهم و همزمان با کشف طلا در بخش هایی از ایالت نیو ساوت ولز و ویکتوریای کنونی, هزاران چینی برای کار در معادن به استرالیا آمدند. پس از فروکش کردن تب اکتشاف طلا بسیاری از این کارگران چینی ماندگار شده و عمدتا به کشاورزی و راه اندازی رستوران و رختشویی پرداختند. جالب است بدانید که در این زمان شتربانان افغان به خاطر کشف صحراهای ایالت کویینزلند و همچنین غواصان ژاپنی به جهت توسعه صنعت صید مروارید نقش مهم تری را در بین دیگر مهاجران داشتند.
پس از تشکیل رسمی دولت فدرال در ابتدای قرن بیستم، لایحه محدودیت مهاجرت به هدف حفظ جمعیت اکثر سفیدپوست توسط سنای استرالیا به تصویب رسید. این قانون که بعنوان White Australia Policy شناخته میشود به مدت پنجاه سال ورود مهاجران از چین و همچنین جزایر اقیانوس آرام را به شدت محدود کرد.
با پایان یافتن جنگ جهانی دوم، دولت استرالیا که کمی جمعیت کشور و به دنبال آن کمبود نیروی دفاعی انسانی را تهدیدی برای جنگ های احتمالی آینده می دانست تصمیم به پذیرش گسترده مهاجران اروپایی گرفت. با این شعار که : "افزایش جمعیت یا نابودی"
در ابتدا این مهاجران تنها از بین نیروهای جوان بریتانیایی انتخاب میشدند اما کم کم راه برای مهاجران اروپایی به خصوص اروپای شرقی مثل لهستان, استونی و لیتوانی که زندگی خود را در جنگ از دست داده بودند باز شد.
در سال ۱۹۵۸ برای نخستین بار قانونی وضع شد که به تمام ملیت ها و نه تنها اروپاییان اجازه مهاجرت به استرالیا را میداد. با این شرط که این افراد دارای تخصص ومهارتی بوده که بتوانند در سازندگی این کشور نوپا مشارکت کنند. این قانون هم اکنون مبنای تمامی قوانین مهاجرت به استرالیاست. هرساله اداره مهاجرت استرالیا تعداد مهاجرین قانونی را که با توجه به وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور در سال پیش رو پذیرفته خواهند شد اعلام میکند که این تعداد برای سال ۲۰۱۶ صد و نود هزارنفر می باشد.
فرم درخواست
لطفا برای مشاوره خرید و کسب اطلاعات بیشتر فرم زیر را تکمیل نمایید.